bugün de annecigimin dogum günü idi i$te. az önce kamerayla kisa bir görüsme yaptik, "nice yillara, kutlu olsun, hep hep beraber kutlayalim, seni cok seviyorum annecim"i en sonuna sikistiriverdim lafin. kazmalik var ya serde, kocaman sevgileri anlatmasi da anca bööyle bir cirpida oluyor, oluyor ya ona bak. buraya da bir dolu yazacaklarim vardi ama bak yine deminki laf salatasi arasinda kayboluverdi.
birileri yine kizacak yazmiyorsun diye. ama farkettim ki insan en cok yalniz hissederken/hissedebilirken yazi yazabiliyor. bir vapurda yüzlerce insanin arasinda "yalniz" otururken, bir kafede birini beklerken, gecenin bir vakti odamda, orada burada yazmak hic zor gelmemi$ti. sonu oldugunu bildiginde yalnizlik pek ho$ $ey. burada ise öyle dipsiz ki, kacayim, görmeyeyim derken kafami acayip me$guliyetlerle doldurup iki cift lafi bir araya getiremiyorum diyeyim.
bugün yine güzel bi karar aldim, yurda tasinayim da bu seneyi biraz okul ve derse yakin gecireyim diyorum. hayirlisi mayirlisi.. ne olacak benim bu önemli kararlarim ya? :)
12 Temmuz 2007 Perşembe
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)