öyle üzgünüm ki!

evet öyle üzgünüm. o kadar tatsiz tuzsuzum. niye oldugunu düsündükce daha da üzülüyorum. ben ki kendimi senelerdir fanatizme uzak, futbolun sadece tatli tarafindan faydalanmayi bilen bir insan olarak gördüm. ben ki "yenersek cok sevinirim, yenilirsek cok üzülmem" tribi attim senelerce. iste! o kadar üzgünüm ki, bu kadar eften püften bir seye, bu kadar üzülebilir bir insan ancak.

canim barcelona, bu aksam manchester united'a 1-0 yenilerek, aslinda hic de fena olmayan bir macla, "güzel bir futbol aksaminda", sampiyonlar ligi'ne veda etti. böyle bir sonucu daha kuralar cekildiginde bekliyor olmam da bir sey degistirmedi. nasil, bu ihtimalin ne kadar düsük oldugunu bile bile fenerbahce'nin chelsea'yi gecebilecegini umut ettiysem, barcelona'yi da finalde görmeyi umut ettim, olmadi. ama bu kez ihtimaller, umutlar daha büyüktü ki, üzüntüm de daha büyük oldu. fenerbahce icin ceyrek finalde chelsea gibi bir takimi bir kez alt edip elenmek bile basariyken, barcelona seneye kimsenin hatirlamayacagi bir sonucla evine döndü. neyse, bunlar zaten belli seyler.

peki ben bu ic sikintisini ne yapacagim simdi?

mactan sonra kendimi biraz yepisyeni yazicimla ders notu yazdirarak oyaladim. yepyeni ve pespembe cep telefonumdan müzik dinledim:) simdi yataga girip csi izleyerek uyuyacagim. bu kombonun ardindan gece rüyamda kagit kesigiyle öldürülmüs man u oyuncularinin katillerini ararim artik.

üzülüyorum ulan!
:.(